Taraf gazetesinin emperyalizm ve onun uşağı AKP’den aldığı dolarlardan payını yeteri kadar lüplemiş olan Taraflı yazarı karnı tok sırtı pek beslemelere mahsus koltuğundan vaaz veriyor: “Canınızı sıkmayın barış gelecek…”
Bize tarihten örnekler veriyor. “Koşullar” diyor, “koşullar barışı zorunlu kılıyor.”
Evet savaşı zorunlu kılan koşullar barışı da zorunlu kılıyor. Savaşa sebep olan koşullar neydi bir anımsayalım.
Türkiye’nin batısı ile doğusu arasında tarihimizin en derin geçmişinden bu yana kapatılması mucizelere kalmış bir refah uçurumu var. Ekmeğinden sağlık hizmetine, konutundan eğitimine, ulaşımından halkla karşı karşıya olan kolluk kuvvetlerinin tavrına kadar. Bu büyük uçurumun altında yatan temel neden kocaman harflerle: EMEK-SERMAYE ÇELİŞKİSİ.
Azıcık beyni olan, yormadan yorumlayabilen, zekanın “z”sine sahip bir insanın anlayabileceği şekilde açıklayayım. Mevcut savaş emeğin kitlelerden ve yine kitlelerin emeği ile birikmiş olan sermayenin de başka ellerde birikmesinden kaynaklanan ekmek kavgasının bilinçli olarak bir ırklar kavgasına dönüştürülmüş olmasıdır.
Yani kavga, Sam Amca ve onun kemik yalayıcıları Koç, Sabancı vs. ve onların maşası durumunda olan AKP dahil tüm komprador hükümetler ile işçi-köylü, Ayşe-Mehmet’in mevcut statü gittikçe sürüp gidecek olan kavgadır.
Daha dün doğuluya “Sen Kürtsün, senin asıl düşmanın Türklerdir. Onun için örgütlenmek zorundasın” deyip dolarla, avroyla, Türk Lirasıyla satın aldığı Apo gibi taşeronlarla PKK’yı kurduran emperyalizm bugün de yine kendi eliyle besleyip büyüttüğü AKP gibi aklı 1500 yıl geride partiler kanalıyla Türkiye halklarına “Şimdilik silahları susturun. Siz sayemizde oluşan sahte barış ortamının ve sömürünün sür-gitinin farkına varana kadar ben mevcut talanıma devam edeyim. Sonra gerekirse işime gelen başka bir oluşumla savaşı ve hırsızlığı devam ettiririm.” diyor.
Yüzlerce kez yazdım. Dilimde tüy biteceğini zannetmiyorum. Yine yazayım. Kapitalist düzen yıkılmadıkça savaşlar bitmeyecektir. Sınıflar oldukça, çıkarı birbiri ile çelişen insan grupları oldukça onların yarattığı aşılması imkansız gibi görünen uçurumlar ortadan kalkmayacaktır.
Bu savaşın geçici olarak durdurulmak istenmesinin birçok nedeni var. Bir tanesi çok küçük gibi gözükebilir ama çokuluslu sermaye anaların çığlıklarından uyuyamaz hale geldi. Asıl amaçları silahları susturmak değil. Geçici de olsa anaları susturmaktır.
Asıl önemlisi, bu çirkin savaşın sınıflar arası çelişkilerden kaynaklandığını anlamaya başlayan milyonlar var. Bu milyonlar, “Bütün ırki ve dinsel ayrımları bir kenara atalım. Ne tanrıya tapınma biçimimiz, ne tenimizin rengi, ne şehirler ve köylerimizin Türkçe ve Kürtçe isimleri bizim kavgamızın nedeni olamazlar. Ölen insanlarımız para sahiplerinin kasalarını biraz daha doldurmaları için öldüler. Birimizin Türk ya da Kürt olması eve giren ekmeği etkilemiyor. Gel ortak düşmanımıza ortak gücümüzle karşı koyalım” diyecekler. Evrenin asıl kutsal savaşı o zaman başlayacak.
O zaman yılan su getirir yavru serçeye
Memeleri bereketli ve serin
Sağıyor yeşil
Bire on, bire yüzle akşama gebe
Şafakla doğan işgücü
Yalanım yok, sözüm insan sözüdür
Ol kitapta böylece yazılıdır
Ol sevda böyledir çünkü
Not: Biraz da reklam yapayım. Ahmed Arif’in “Hasretinden Prangalar Eskittim” isimli kitabını sahneye çıkarıyorum.
Dört yanım puşt zulası.
Bu barış türküsünü beraber söylemeye çağırıyorum.
İşte Türkiye! 
0 Yanıt to “İşkencenin yeni adı barış”